viernes, 6 de marzo de 2009

¿Refundar Galicia?

Es lo que nos propone hoy Manuel Rivas. ¡Refundar Galicia en América! Alma de cántaro. Sigo con frecuencia los bonitos y lustrosos artículos de Manuel Rivas. Me gustan (unos más que otros, pero, me gustan). Incluso me siento algo compinchada con sus argumentaciones. Mas, no hay perfección en los acontecimientos humanos ni en nada de lo que configura el mundo, los infinitos mundos que son y fueron; no cabe, tampoco, esperarla en los que podamos refundar en el futuro.

¡América! Pero ¿de qué América nos habla Manuel Rivas? ¿Qué nos cuenta de los americanos y americanas que hasta hace quientos años poblaban —como los gallegos poblaban y pueblan esta Galicia, según él, necesitada de refundación allende los mares—? No nos cuenta nada. Nos habla, él, de aquellos que fueron a América... ¡bueno! de los gallegos que fueron a América, pero bien sabe Manuel Rivas que a América fueron también extremeños, manchegos, andaluces... Allí impusimos a sangre y fuego. Y los americanos y americanas aceptaron todo. También, también su colega, Miguel de Cervantes, hizo todo lo posible para ir a América. No lo consiguió. Y desde aquí, don Miguel, refundó la literatura; y hasta tal punto lo hizo, desde aquí, que hoy nadie que pretenda escribir algo puede ignorar su Don Quixote de la Mancha, escrito, repito, aquí. Las refundaciones se hacen, apreciado Manuel, en casa. Fuera no valen. Tanto es así, que por ello seguimos —con nuestros votos— en el Ancien régime. Porque las refundaciones, por si acaso, las hacemos sólo fuera de casa. Dentro de ella seguimos inmovilizados en nuestras infantilidades.

¡Menos mal! que la penicilina, como la aportación darwiniana, no tienen demarcaciones administrativas. Porque, las comarcas, las naciones, los países en su médula no son más que gestión de los graneros. Mesopotamia está todavía más cerca de lo que vulgarmente creemos.

Refundemos, si algo hay que refundar, en casa. Y salgamos a la calle, con generosidad, con el fruto de la refundación interior. Nada hay ahí fuera, que la humanidad con generosidad, no ponga. Lo otro, lo de refundar, en América o isla Caimán, es un vulgar «a mí, plin».

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Douche toda a razón. De feito, cando o lin, pareceume un artigo raro, como unha saída desesperada e absurda porque non pasou o que esperaba. Non quita que se pode facer de todo en América, ou en Suiza, xa postos.

En calquera caso, a min o Rivas que escribe artigos nunca me convenceu demasiado. Prefiro, con diferencia, a súa obra literaria. Os artigos parécenme un pouco rollo. Son preferencias persoais

A Galicia xa non a refunda nin Dios, cada un de nós vai ter que refundarse a si mesmo, e logo xa veremos.

Vigo, POP. dijo...

Cada quen escribe sobre o propio universo de desexos. Manuel debe desexar, si, toda unha refundación para mudar aquelo todo que non lle gusta, pero vaites, a realidade.
Un saúdo.